ปีศาจเย้ารัก

‘ยามธารน้ำใสกระจ่างลมทะเลเงียบสงบ ผู้รับใช้ขอมอบดวงใจต่อนายท่าน’
คือคำที่ผู้คนใช้กล่าวถึงสำนักชายบำเรอชิงเยี่ยนได้เหมาะสมที่สุด
‘เหล่าผู้รับใช้’ ในสำนักนี้ แม้จะเป็นบุรุษเพศทั้งหมด ทว่ากลุ่มเป้าหมายในการปรนนิบัติกลับไม่แบ่งแยก ขอเพียงแต่จ่ายเงินหนักพอ ฟุ้งเฟ้อพอ ‘อยากเล่นสนุกอย่างไร’ พวกเขาก็พร้อมต้อนรับขับสู้ถึงที่สุด

ทว่าที่ ‘ลั่วซิง’ มาเยือนในวันนี้มิได้อยากได้รับการปรนเปรอใด
นางหนีตายมาที่นี่ โดยมีชายบำเรอที่ควรจะบอบบางเหลือแสนผู้นั้นช่วยชีวิตไว้
เขาปกป้องนางและโดนหยามเกียรติเพื่อนางมากมาย จนนางอยากใช้ทั้งชีวิตตอบแทน
ใครจะคาดคิดว่าเขากลับไม่ใช่เพียงชายบำเรอทั่วไป
แต่มีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง เป็น ‘ปีศาจ’ ในร่างมนุษย์ของยุทธภพ
เช่นนี้แล้วมิใช่ว่าการที่นางยอมมอบ ‘กายใจ’ ให้เขาเป็นเรื่องผิดหรอกหรือ
ปีศาจผู้นี้ถึงกับกล้ามาล่อลวงยั่วเย้านางผู้เป็นนักฆ่าเลยหรือไร