Flying penguin

มีตำหนิ มีจุดเหลือง

FLYING PENGUIN

จำได้ว่าตอนอยู่ ม.1 ไอ้กวิ้นตัวเก้งก้าง มันตัวสูงแต่ผอมแห้งแรงน้อย คงเพราะไม่ชอบออกกำลังกาย วันๆ เอาแต่เล่นเลโก้ ต่อจิ๊กซอว์ หรือหมกตัวอยู่ในห้องนอนท่ามกลางฟิกเกอร์การ์ตูนตัวโปรด แผ่นการ์ตูนลิขสิทธิ์ หนังสือการ์ตูนโคนันที่มันมีเก็บทุกภาค มันไม่มีเพื่อนสนิทเลยแม้แต่คนเดียว มีเพียงพี่แต้วพี่เลี้ยงที่เป็นเพื่อนเล่นมาตั้งแต่ยังเด็ก ไอ้กวิ้นมักจะสวนเสื้อนักเรียนตัวใหญ่กว่าตัวมันเอง ยัดเสื้อเข้าในกางเกงและกลัดกระดุมทุกเม็ดอย่างเรียบร้อย มันชอบใส่แว่นตาใหญ่กว่าใบหน้าจนดูเหมือนนกฮูก ทั้งๆ ที่สายตาไม่ได้สั้นไม่ได้เอียง แต่เพราะคอสเพลย์เป็นเอโดงาวะ โคนัน มันจึงยอมโดนล้อว่าเป็นไอ้แว่นหน้าจืด ไอ้กวิ้นใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว เคยคิดว่าจบชั้นประถมแล้วมาสอบเข้ามอต้นที่โรงเรียนชายล้วนจะมีเพื่อนเหมือนอย่างใครเขาบ้าง แต่ตั้งแต่งานปฐมนิเทศมาจนถึงเปิดเรียนได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ไอ้กวิ้นก็ยังไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคน ไม่มีใครชวนเข้ากลุ่ม มีแต่หัวหน้าห้องที่มักจะคุยกันเรื่องเวรทำความสะอาด หรือสมุดการบ้านที่มาทวงให้รีบส่งเท่านั้น ด้วยเหตุนี้มันจึงพกข้าวกล่องรูปโคนันไปกินที่โรงเรียนเป็นประจำ เพราะไม่มีเพื่อนนักเรียนคนไหนมาชวนมันไปกินข้าวที่โรงอาหารด้วย แต่มันไม่เดือนเนื้อร้อนใจ มันมักจะพกฟิกเกอร์คุโด้ ชินอิจิมาอยู่เป็นเพื่อนด้วยเสมอ พักเที่ยงทีไรก็นั่งเปล่าเปลี่ยวอยู่ที่โต๊ะเรียนหลังสุดมุมห้อง โชคดีที่โต๊ะของมันอยู่ริมหน้าต่าง มองเห็นท้องฟ้าสีสวย สายลมที่พัดมายามเปิดหน้าต่างก็เย็นสบายทั้งโต๊ะเรียนข้างหน้าโต๊ะมันก็ว่างเปล่า เพราะมีเพื่อนนักเรียนคนหนึ่งที่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่โผล่หัวมาโรงเรียน ไอ้กวิ้นจึงได้รับความเป็นส่วนตัวสุดๆ 

แต่แล้ว ในเช้าวันจันทร์ ครูนิสาเจ้าระเบียบที่เป็นครูประจำห้อง ม.1/1 ซึ่งเป็นห้องเด็กกิฟท์ฟิสิกส์ก็พาเด็กผู้ชายหัวเกรียนมาแนะนำตัวกับเพื่อนๆ ในชั่วโมงโฮมรูม "เด็กๆ คะ เงียบๆ ก่อนค่า เอ้า แนะนำตัวเลยลูก" ไอ้หัวเกรียนยิ้มแฉ่ง กระเป๋าที่มันสะพายก็ใหญ่เกินตัว แถมยังดูหนักราวกับใส่หนังสือเรียนกับสมุดมาทุกเล่ม "สวัสดีทุกๆ คน เราชื่อเสมอ ท่านบิดาของเราชื่อสมาน คุณหญิงแม่ของเราชื่อเสมือน เสด็จพี่ของเราชื่อสมัย เราเพิ่งมาเรียนวันนี้เป็นวันแรกเพราะเราทะเลาะกับคุณหญิงแม่เรื่องจะทำนม คุณหญิงแม่เลยขังเราไว้"

เนื้อหาปกหลัง

ความรู้สึกที่บ่มเพาะมานานหลายปีไม่ได้หายไปไหน ไอ้กวิ้นไม่ได้เก่งที่จะลบภาพของพี่สมัยออกไปจากใจได้ แต่มันแค่เลือก ที่จะเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี ความทรงจำที่ครั้งหนึ่ง ได้เคยรัก ได้เคยรับการดูแลจากผู้ชายที่ชอบขายฝัน ว่านกโง่ๆ อย่างมัน ก็สามารถบินได้ดั่งพญาอินทรี แต่ตอนนี้ ความฝันนั้น ก็ยังเป็นแค่ฝ้นต่อไป ไม่มีทาง เป็นความจริงไปได้ ในวันนี้ หรืออีกหลายๆ วันต่อจากนี้ แม้จะยังรัก แต่คง ไม่อยากกลับเข้าไปในวังวนนั้นอีกแล้ว "กวิ้นกวิ้นอยากบินก็บินได้ reading FLYING PENGUIN พรุ่งนี้จะบินให้ได้ สู้ตาย ฮิฮิ